Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

probatio Q

  • 1 probatio

    probātio, ōnis, f. (probo), I) das für tüchtig Erkennen, A) = die Prüfung, Erprobung, Probe, Musterung, Schau, athletarum, Cic.: croci sinceri, Plin.: probatio futura est tua, qui locas, Cic.: probatio est m. folg. ut od. ne u. Konj., probatio ut sordium virus oleat, Plin. 29, 36: de omnibus quadrupedibus prima est probatio: qui idonei sint boves etc., ut viribus magnis sint etc., Varro r. r. 1, 20, 1: in his probatio una (die einzige Probe ihrer Güte besteht darin) ne sint fragilia et arida potius quam sicca folia, Plin. 12, 46. – Plur., expertiones et probationes eorum (fontium), Vitr. 8, 4, 1: probationes imperii, Solin. 9, 6. – B) die Gutheißung, Billigung, Genehmigung, Cic. Font. 17; II. Verr. 1. § 142 u. 143: probatio aut improbatio locatoris, Labeo dig. 19, 2, 60. § 3. – dah. der Schein der Wahrheit, Cic. Acad. 2, 99. – II) die Beweisführung, der Beweis, firma, Quint.: certa, Suet.: evidens (schlagender), Quint.: potentissima, Quint.: m. subj. Genet., oculorum, augenscheinlicher Beweis, Plin.: m. obj. Genet., veri, Lact.: eius rei, Iustin.: m. ex u. Abl., ex causis probatio, Quint. – Plur., scelerum probationes, Tac.: in tertium diem probationes exierunt, Plin. ep.: quartum diem probationes occuparunt, Plin. ep.: novas probationes invenisse, Plin. ep.: temptare alias probationes, Sen.: non satis convinci probationibus, Plin. ep.: quod obscurum est et ambignum probationibus adiuvandum est, Sen.: si dubia sunt, quae praecipis, probationes adicere debebis, Sen. – dah. als rhet. t. t., die Beweisführung, als der dritte Teil der Rede, Quint. 3, 9, 1.

    lateinisch-deutsches > probatio

  • 2 probatio

    probātio, ōnis, f. (probo), I) das für tüchtig Erkennen, A) = die Prüfung, Erprobung, Probe, Musterung, Schau, athletarum, Cic.: croci sinceri, Plin.: probatio futura est tua, qui locas, Cic.: probatio est m. folg. ut od. ne u. Konj., probatio ut sordium virus oleat, Plin. 29, 36: de omnibus quadrupedibus prima est probatio: qui idonei sint boves etc., ut viribus magnis sint etc., Varro r. r. 1, 20, 1: in his probatio una (die einzige Probe ihrer Güte besteht darin) ne sint fragilia et arida potius quam sicca folia, Plin. 12, 46. – Plur., expertiones et probationes eorum (fontium), Vitr. 8, 4, 1: probationes imperii, Solin. 9, 6. – B) die Gutheißung, Billigung, Genehmigung, Cic. Font. 17; II. Verr. 1. § 142 u. 143: probatio aut improbatio locatoris, Labeo dig. 19, 2, 60. § 3. – dah. der Schein der Wahrheit, Cic. Acad. 2, 99. – II) die Beweisführung, der Beweis, firma, Quint.: certa, Suet.: evidens (schlagender), Quint.: potentissima, Quint.: m. subj. Genet., oculorum, augenscheinlicher Beweis, Plin.: m. obj. Genet., veri, Lact.: eius rei, Iustin.: m. ex u. Abl., ex causis probatio, Quint. – Plur., scelerum probationes, Tac.: in tertium diem probationes exierunt, Plin. ep.: quartum diem probationes occuparunt, Plin. ep.: novas probationes invenisse, Plin. ep.: temptare alias probationes, Sen.: non satis convinci probationibus, Plin. ep.: quod obscurum est et
    ————
    ambignum probationibus adiuvandum est, Sen.: si dubia sunt, quae praecipis, probationes adicere debebis, Sen. – dah. als rhet. t. t., die Beweisführung, als der dritte Teil der Rede, Quint. 3, 9, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > probatio

  • 3 probatio

    prŏbātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] essai, épreuve, vérification, examen. [st2]2 [-] action d'appouver, approbation, réception (d'un ouvrage). [st2]3 [-] preuve, raison, argument, démonstration. [st2]4 [-] preuve, confirmation. [st2]5 [-] probabilité.
    * * *
    prŏbātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] essai, épreuve, vérification, examen. [st2]2 [-] action d'appouver, approbation, réception (d'un ouvrage). [st2]3 [-] preuve, raison, argument, démonstration. [st2]4 [-] preuve, confirmation. [st2]5 [-] probabilité.
    * * *
        Probatio, probationis, Verbale, foem. gene. Cic. Preuve et audition de tesmoings, Probation.
    \
        Lineares probationes. Quintil. Probations geometriques et qui se font par lignes.

    Dictionarium latinogallicum > probatio

  • 4 probatio

    prŏbātĭo, ōnis, f. [probo].
    I.
    A trying, proving; a trial, inspection, examination (class.):

    athletarum probatio,

    Cic. Off. 1, 40, 144:

    futura,

    id. Verr. 2, 1, 54, § 142; Varr. R. R. 1, 20, 1:

    oesypi,

    Plin. 29, 2, 10, § 36:

    croci sinceri,

    id. 21, 6, 17, § 32:

    pumicis,

    id. 36, 21, 42, § 155:

    gemmae recusant limae probationem,

    id. 37, 13, 76, § 200:

    equitum,

    a review, Val. Max. 2, 2, 9.—
    II.
    In partic.
    A.
    Approbation, approval, assent (class.):

    ob probationem pretium datum,

    Cic. Font. 4, 17:

    tale visum nullum esse ut perceptio consequatur, ut autem probatio, multa,

    i. e. the assent of belief, though not the direct evidence of the senses, id. Ac. 2, 31, 99.—
    B.
    Proof, demonstration (post-Aug.), Quint. 5, 10, 8:

    firma,

    id. 11, 3, 2:

    potentissimae,

    id. 5, 10, 103:

    ad cujus rei probationem immittit indices,

    Just. 32, 2, 9:

    oculorum,

    ocular demonstration, Plin. 2, 2, 2, § 5.—
    C.
    In partic., in rhet., the third part of a discourse, also called confirmatio or fides orationis, in which the orator enumerates his arguments, Quint. 3, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > probatio

  • 5 probatio

    probatio probatio, onis f доказательство

    Латинско-русский словарь > probatio

  • 6 probatio

    probatio probatio, onis f одобрение

    Латинско-русский словарь > probatio

  • 7 probātiō

        probātiō ōnis, f    [probo], approbation, approval, assent: ob probationem pretium datum: tale visum ut probatio consequatur, i. e. a probable belief.—A proving, trial, test: athletarum: futura. — A proof: scelerum probationes, Ta.
    * * *
    approval; testing/inspection/passing; criterion, test; proof; evidence; test

    Latin-English dictionary > probātiō

  • 8 probatio

    probātio, ōnis f. [ probo ]
    1) одобрение (p. multa C)
    2) видимость истины, правдоподобие C
    3) проба, испытание, осмотр (gemmarum PM; athletarum C); смотр ( equĭtum VM)
    4) доказательство (evĭdens Q; crimĭnis T)

    Латинско-русский словарь > probatio

  • 9 probatio

    1)одобрение (1. 60 § 3 D. 19, 2). 2) доказательство, ei incumbit probatio, qui dicit, non qui negat (1. 2 D. 22, 3);

    onus probationis (1. 15 C. 4, 19. 1. 10 C. 4, 30. 1. 1 § 1 D. 48, 18); довод = argumentum (1. 4 C. 4, 1 D. 1. 2 pr. D. 28, 7. 1. 34 § 3 D. 30. 1. 60 § 4 D. 36, 1. 1. 14 § 5 D. 40, 9. 1. 2 § 8 D. 48, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > probatio

  • 10 Probatio liquidissima

    Очевиднейшее доказательство.
    Юридический термин.
    Собственное признание. Средневековые юристы называли его probatio liquidissima -. Они говорили: достовернейший из свидетелей - это сам сознающийся виновный (optimus testis confitens reus). Оно превращает дело спорное в бесспорное. (В. Д. Спасович, О теории судебно-уголовных доказательств.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Probatio liquidissima

  • 11 Ei incumbit probatio, qui dicit, non qui negat

    Тяжесть доказательства лежит на том, кто утверждает, а не на том, кто отрицает.
    Одно из положении римского права.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ei incumbit probatio, qui dicit, non qui negat

  • 12 Очевиднейшее доказательство

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Очевиднейшее доказательство

  • 13 incumbo

    incumbo, ĕre, cŭbŭi, cŭbĭtum    - intr. avec dat. ou une prép.; qqf. tr. - [st1]1 [-] s'étendre sur, s'appuyer sur.    - incumbere toro, Virg. En. 4, 650: s'étendre sur un lit.    - incumbere olivae, Virg. B. 8, 16: s'ppuyer sur un bâton d'olivier.    - incumbere in scuta, Liv 35, 5, 7: s'appuyer sur un bâton d'olivier, sur des boucliers.    - incumbere sarcinis, Liv 22, 2, 8: s'étendre sur les bagages.    - incumbere remis, Virg. En. 5, 15: peser sur les rames. [st1]2 [-] se pencher.    - incumbere ad aliquem, Ov. M. 9, 385 ; incumbere alicui Quint. 11, 3, 132: se pencher vers qqn.    - silex incumbebat ad amnem, Virg. En. 8, 236: le rocher penchait vers le fleuve.    - laurus incumbens arae, Virg. En. 2, 514: un laurier penché sur l'autel.    - incumbere in gladium, Cic. Inv. 2, 154 ; gladio Her. 1, 18 ; gladium Plaut. Cas. 308: se jeter sur son épée. [st1]3 [-] peser sur, s'abattre sur.    - incumbere in hostem, Liv. 30, 34, 2: faire pression sur l'ennemi. --- cf Liv. 27, 40, 6.    - aestas incumbens scopulis, Virg. G. 2, 377: la chaleur d'été pesant sur les rochers.    - tempestas incubuit silvis, Virg. G. 2, 311: la tempête s'est abattue sur la forêt. --- cf Virg. En. 1, 84 ; Hor. O. 1, 3, 30. [st1]4 [-] s'appliquer à.    - incumbere in aliquam rem, ad aliquam rem, Cic. Phil. 4, 12 ; 6, 2, etc.: s'appliquer à qqch.    - incumbere alicui rei, Tac. D. 3; Plin. Ep 7, 27, 9: s'appliquer à qqch.    - incumbere + inf.: s'appliquer à faire qqch. --- Virg. G. 4, 249 ; Tac. H. 2, 10.    - haec doce, haec profer, huc incumbe decuriasse Plancium, Cic. Planc. 45: montre, étale au jour, attache-toi à prouver que Plancius a formé des cabales.    - incumbere ut... Cic. Fam. 10, 19, 2, se donner à la tâche de...    - absol. incumbere, Virg. En. 4, 397: se mettre au travail. [st1]5 [-] peser sur, faire pression sur.    - incumbere alicui: faire pression sur qqn. --- Cic. de Or. 2, 324; Tac. An 14, 54.    - incumbere alicui rei: peser sur qqch. --- Liv. 3, 16, 5. [st1]6 [-] se pencher, se porter vers.    - idem volunt omnes ordines, eodem incumbunt municipia, Cic. Phil. 6, 18: c'est là aussi ce que veulent tous les ordres de l'état, c'est le but où tendent les municipes.    - eos, qui audiant, quocumque incubuerit (orator), impellere, Cic. de Or. 3, 55: pousser l'auditeur du côté, quel qu'il soit, où il (l'orateur) se porte lui-même.    - incumbit voluntatum inclinatio ad virum bonum, Cic. Mur. 53: toutes les sympathies se portent sur l'honnête homme.    - ea velut censura in Sariolenum Voculam acerrime incubuit, Tac. H. 4, 41: cette sorte de censure tomba avec une très grande rigueur sur Sariolénus Vocula. [st1]7 [-] [décad.] incomber (à qqn).    - incumbit judici officium, Dig.: la tâche incombe au juge.    - incumbit ei probatio, Dig.: c'est à lui de fournir la preuve.
    * * *
    incumbo, ĕre, cŭbŭi, cŭbĭtum    - intr. avec dat. ou une prép.; qqf. tr. - [st1]1 [-] s'étendre sur, s'appuyer sur.    - incumbere toro, Virg. En. 4, 650: s'étendre sur un lit.    - incumbere olivae, Virg. B. 8, 16: s'ppuyer sur un bâton d'olivier.    - incumbere in scuta, Liv 35, 5, 7: s'appuyer sur un bâton d'olivier, sur des boucliers.    - incumbere sarcinis, Liv 22, 2, 8: s'étendre sur les bagages.    - incumbere remis, Virg. En. 5, 15: peser sur les rames. [st1]2 [-] se pencher.    - incumbere ad aliquem, Ov. M. 9, 385 ; incumbere alicui Quint. 11, 3, 132: se pencher vers qqn.    - silex incumbebat ad amnem, Virg. En. 8, 236: le rocher penchait vers le fleuve.    - laurus incumbens arae, Virg. En. 2, 514: un laurier penché sur l'autel.    - incumbere in gladium, Cic. Inv. 2, 154 ; gladio Her. 1, 18 ; gladium Plaut. Cas. 308: se jeter sur son épée. [st1]3 [-] peser sur, s'abattre sur.    - incumbere in hostem, Liv. 30, 34, 2: faire pression sur l'ennemi. --- cf Liv. 27, 40, 6.    - aestas incumbens scopulis, Virg. G. 2, 377: la chaleur d'été pesant sur les rochers.    - tempestas incubuit silvis, Virg. G. 2, 311: la tempête s'est abattue sur la forêt. --- cf Virg. En. 1, 84 ; Hor. O. 1, 3, 30. [st1]4 [-] s'appliquer à.    - incumbere in aliquam rem, ad aliquam rem, Cic. Phil. 4, 12 ; 6, 2, etc.: s'appliquer à qqch.    - incumbere alicui rei, Tac. D. 3; Plin. Ep 7, 27, 9: s'appliquer à qqch.    - incumbere + inf.: s'appliquer à faire qqch. --- Virg. G. 4, 249 ; Tac. H. 2, 10.    - haec doce, haec profer, huc incumbe decuriasse Plancium, Cic. Planc. 45: montre, étale au jour, attache-toi à prouver que Plancius a formé des cabales.    - incumbere ut... Cic. Fam. 10, 19, 2, se donner à la tâche de...    - absol. incumbere, Virg. En. 4, 397: se mettre au travail. [st1]5 [-] peser sur, faire pression sur.    - incumbere alicui: faire pression sur qqn. --- Cic. de Or. 2, 324; Tac. An 14, 54.    - incumbere alicui rei: peser sur qqch. --- Liv. 3, 16, 5. [st1]6 [-] se pencher, se porter vers.    - idem volunt omnes ordines, eodem incumbunt municipia, Cic. Phil. 6, 18: c'est là aussi ce que veulent tous les ordres de l'état, c'est le but où tendent les municipes.    - eos, qui audiant, quocumque incubuerit (orator), impellere, Cic. de Or. 3, 55: pousser l'auditeur du côté, quel qu'il soit, où il (l'orateur) se porte lui-même.    - incumbit voluntatum inclinatio ad virum bonum, Cic. Mur. 53: toutes les sympathies se portent sur l'honnête homme.    - ea velut censura in Sariolenum Voculam acerrime incubuit, Tac. H. 4, 41: cette sorte de censure tomba avec une très grande rigueur sur Sariolénus Vocula. [st1]7 [-] [décad.] incomber (à qqn).    - incumbit judici officium, Dig.: la tâche incombe au juge.    - incumbit ei probatio, Dig.: c'est à lui de fournir la preuve.
    * * *
        Incumbo, incumbis, incubui, incubitum, pen. cor. incumbere. Virgil. Estre couché ou appuyé sur quelque chose.
    \
        Incumbunt tecta centenis columnis. Martial. Sont soubstenuz decent colomnes.
    \
        Gladio incumbere. Author ad Herennium. Se jecter sur la poincte d'une espee, et s'appesantir dessus, pour se traverser et tuer.
    \
        Humero alicuius. Virgil. S'appuyer sur l'espaule d'aucun.
    \
        Incumbere ad bellum omni studio. Cice. Employer tout son soing et tout son povoir au faict d'une guerre.
    \
        Incumbere in bellum animo et opibus. Caes. S'efforcer et d'affection et de biens d'aider à une guerre.
    \
        Incumbe in eam curam et cogitationem, quae tibi summam dignitatem et gloriam afferat. Cic. Jecte toy entierement sur, etc.
    \
        Incubuit autem in eas disputationes, vt doceret nullum, etc. Cic. Il veint à cheoir et tomber en ces disputes, pour, etc.
    \
        Incumbere ad, vel in perniciem alicuius. Cic. Tascher de tout son povoir et s'efforcer de nuire à aucun, Pourchasser sa mort.
    \
        Tota mente, omnique animi impetu, in Remp. incumbere. Cic. Mettre toute son estude et sa cure à vaquer à la Republique, S'employer du tout à, etc.
    \
        In hoc vehementer incumbendum. Quintil. Il fault insister à ce poinct à toutes fins. B.
    \
        Incumbere ad salutem Reip. Cic. Pourchasser le salut public.
    \
        Incumbere ad vel in studia. Cic. Estudier fort et ferme, y mettre toute sa peine.
    \
        Ad voluntatem perferendae legis incubuerat. Cice. Il estoit demeuré fiché et arresté en ce vouloir de, etc.
    \
        Incumbere ceris et stylo. Pli. Vaquer à escrire en tablettes cirees.
    \
        Incumbere cum aliquo in rem aliquam. Caelius ad Ciceronem. Mettre peine.
    \
        Incumbit illi spes successionis. Suet. On ha esperance qu'il doibve succeder, On espere qu'il succedera.
    \
        Incumbit defensio mortis haeredi. Vlp. L'heritier doibt defendre, etc. C'est à faire à l'heritier, C'est la charge de l'heritier, L'heritier est tenu, etc.
    \
        Magna vis venti in mare incubuit. Quint. S'est jectee sur la mer.
    \
        Qui in te ipsum incubuerunt. Cic. Qui se sont jectez ou ruez sur toy.
    \
        Incumbere. Plaut. Pancher.
    \
        Ad lenitatem nimiam, ambitionemque incumbunt mores. Cic. S'enclinent.
    \
        Volunt idem omnes ordines, eodem incumbunt municipia. Cic. Tendent à cela mesme.

    Dictionarium latinogallicum > incumbo

  • 14 linearis

    līnĕāris, e formé avec des lignes, de ligne, linéaire.    - linearis ratio, Quint.: la science des lignes, la géométrie.    - linearis probatio, Quint.: preuve mathématique.
    * * *
    līnĕāris, e formé avec des lignes, de ligne, linéaire.    - linearis ratio, Quint.: la science des lignes, la géométrie.    - linearis probatio, Quint.: preuve mathématique.
    * * *
        Linearis, et hoc lineare, pen. prod. Appartenant à lignes, De lignes.
    \
        Vnde Linearis pictura. Plin. Faicte de traicts et de lignes, Pourtraicts, Pourtraicture.

    Dictionarium latinogallicum > linearis

  • 15 artificialis

    artificiālis, e [ artificium ]
    художественный, искусный, умелый ( probatio Q)

    Латинско-русский словарь > artificialis

  • 16 inartificialis

    in-artificiālis, e
    неискусный, неумелый ( probatio Q)

    Латинско-русский словарь > inartificialis

  • 17 incumbo

    īn-cumbo, cubuĭ, cubitum, ere [ cubo ]
    1) ложиться (на), опираться (обо что-л.) (i. toro V, Ap; in scuta L; aratro, olivae V — dat.)
    silex incumbens ad amnem V — скала, нависшая над рекой
    aliorum i. famae J — опираться на чужую славу, т. е. жить чужими заслугами
    i. in gladium C etc. (i. gladio rhH. VM или ferro O etc.) — пасть на меч (т. е. заколоться мечом)
    2) прилегать, примыкать (alicui или ad aliquid V, aliquid PM и in aliquid Dig)
    3) наклоняться, нагибаться ( ad aliquem O и alicui Q)
    i. in (ad) aliquid C, Cs и alicui rei T, O — стараться, заботиться о чём-л. (прилагать старание к чему-л., ревностно заниматься чём-л.)
    i. in alicujus cupiditatem C — поддерживать чьи-л. стремления
    5) содействовать решению, решать (i. alicui rei L; i. fato V)
    6) тяготеть, поражать ( ira incumbit alicui или in aliquem T)
    7) устремляться, нападать, бросаться (in hostem L; a fronte T); обрушиваться, врываться, вторгаться (in Macedoniam T; ventus incumbit mari V, VF и in mare Q; tempestas incubuit silvis V; cohors febrium incubuit terris H)
    8) стремиться, желать, склоняться (huc, in или ad aliquid C etc.; eodem C)
    ei incumbit probatio, qui dicit, non qui negat Dig — доказывать обязан утверждающий, а не отрицающий

    Латинско-русский словарь > incumbo

  • 18 linearis

    līneāris, e [ linea ]
    состоящий из линий, штриховой ( pictura PM); линейный, геометрический
    ratio l. Qгеометрия

    Латинско-русский словарь > linearis

  • 19 visualis

    vīsuālis, e
    зрительный, визуальный ( probatio Eccl)

    Латинско-русский словарь > visualis

  • 20 Тяжесть доказательства лежит на том, кто утверждает, а не на том, кто отрицает

    Ei incumbit probatio, qui dicit, non qui negat

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Тяжесть доказательства лежит на том, кто утверждает, а не на том, кто отрицает

См. также в других словарях:

  • probatio — index probation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • PROBATIO — apud Caesarium, l. 1. c. 10. Unô discedente, altet cui nomen erat gosuinus, importunitate suâ ut reciperetur obtinuit, qui vix per sex hebdomadas, in probatione stetit: et c. 2. l. 2. Annô probationis expletô factus est Monachus; dicitur in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Probatio diabolica — (Latin: devil s proof ) is a legal requirement to achieve an impossible proof. Where a legal system would appear to require an impossible proof, the remedies are reversing the burden of proof, or giving additional rights to the individual facing… …   Wikipedia

  • Probatio pennae — (also written probatio pennę; in medieval Latin; literally pen test ) is the medieval term for breaking in a new pen. probatio pennae …   Wikipedia

  • Probatio liquidissima —         (лат.) ясней шее доказательство. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 …   Философская энциклопедия

  • Probatio diabolĭca — (lat., »teuflischer Beweis«), Beweis des Eigentums, s. Eigentum, S. 444 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Probatio diabolica — Als Probatio diabolica (lat. teuflische Beweisführung) bezeichnet man die Problematik des mit der Eigentumsklage Klagenden, sein Eigentum zu beweisen. Primär erfolgt dieser Beweis auf derivativem Weg, also durch Beweis des Eigentums des Vormannes …   Deutsch Wikipedia

  • Probatio pennae — Randzeichnungen und Federproben auf dem letzten Blatt einer Inkunabel Als Probatio pennae, eine Federprobe, bezeichnet man die handschriftlichen Spuren, die ein Schreiber beim Üben mit Feder und Tinte hinterlassen hat. Derartige Spuren finden… …   Deutsch Wikipedia

  • probatio —    (s.f.) argumentatio, prova …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • probatio — /prabeysh(iy)ow/ Proof; more particularly direct, as distinguished from indirect or circumstantial evidence …   Black's law dictionary

  • probatio — Proof; a trial; an examination …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»